گزارشی از نشست اعتراض آمیز در انجمن صنفی روزنامه نگاران نوشتن از قوانین تبعیض آمیز" تشویش اذهان عمومی" نیست/آیدا سعادت، مریم مالک

شنبه24 آذر 1386 انجمن صنفی روزنامه نگاران روز پنچ شنبه 22 آذرماه، میزبان جمع کثیری از نمایندگان مطبوعات و نشریات اعضای کمپین یک میلیون امضا و نیز روزنامه نگاران و فعالان اجتماعی فرهنگی و سیاسی بود که در اعتراض به بازداشت مریم حسین خواه و جلوه جواهری گرد هم آمده بودند. یک ماه از بازداشت مریم و دو هفته از بازداشت جلوه می گذرد.

این نشست به درخواست تعدادی از روزنامه نگاران عضو انجمن صنفی که به تهدید امنیت شغلی روزنامه نگاران و نیز برخوردهای امنیتی و قضایی با فعالان زن اعتراض داشتند برگزار شد. به رغم این که نشست مذکور در دفاع از حقوق مطبوعاتی این دو روزنامه نگار و وب نگار برگزار شده بود، حضور جمع کثیری از طیف های مختلف مطبوعاتی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، دانشجویی و حقوق بشری وکلای روزنامه نگاران و فعالان جنبش زنان و نیز خانواده های مریم حسین خواه و جلوه جواهری این برنامه را به یکی از پرشور ترین نشست های اخیر انجمن صنفی روزنامه نگاران تبدیل کرده بود. دیوارهای سالن اجتماعات انجمن صنفی روزنامه نگاران با پوسترهایی از مریم حسین خواه و جلوه جواهری و مریم نوربخش روزنامه نگار متوفی و نیز شعارهایی در اعتراض به ادامه بازداشت این دو نفر پوشانده شده بود. "جرم روزنامه نگاران زن چیست؟"،" تشویش اذهان عمومی یا تنویر افکار عمومی؟!"، "سانسور کلمات کافی نبود؟ دست به "حذف" حق طلبان می زنند." ، نوشتن از قوانین تبعیض آمیز" تشویش اذهان عمومی" نیست از جمله شعارهایی بودند که بر دیوارهای انجمن صنفی روزنامه نگاران به چشم می خوردند. ابتکار جالب کمیته ی هنری کمپین یک میلیون امضا، ماسک هایی با علامت ضربدر سیاه در اعتراض به ادامه بازداشت دوستانشان بود که توجه شرکت کنندگان در مراسم را به خود جلب کرده بود. به طوری که تعدادی از شرکت کنندگان نیز به تبعیت از آنان این ماسک ها را بر چهره زدند. تعداد حاضرین در برنامه لحظه به لحظه بیشتر می شد تا جایی که به غیر از فضای داخل سالن اجتماعات راهروهای سالن اجتماعات نیز مملو از کسانی بود که مشتاقانه به این نشست آمده و تا پایان برنامه همراهی کردند. آنچه در پی می آید گزارشی از برخی سخنرانی های این مراسم است . ادامه خبر

http://www.we-4change.info/spip.php?article1491

در اعتراض به احکام حبس فعالان فمینیست در ایران

خبر هائی که هر روزه از ایران می رسد حکایت از سرکوب دامنه دار جنبش فمینیستی و تداوم خشونت بر زنانی دارد که به قوانین زن ستیز جمهموری اسلامی تن نمی دهند. توجه به چند نمونه از آخرین خبرها نشان از وسعت اعمال خشونت رسمی و دولتی بر زنان ایران دارد: *جلوه جواهری از فعالان جنبش زنان و از اعضای كمپین یك میلیون امضا كه در سایت تغییر برای برابری (سایت كمپین یك میلیون امضا) نیز فعالیت می‌كند، دهم آذر ماه (اول دسامبر) بر اساس احضاريه دادياری شعبه امنيت به دادگاه رفت و آنجا به زندان اوين منتقل شد. *روز ٢٦ آبان ماه مریم حسین خواه، یکی فعال کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز و یکی از بی روزنامه نگاران مدافع حقوق زنان را در پی احضاریه ای کتبی در دادگاه انقلاب بازجویی کردند و به خاطر نوشته ها و فعالیت هایش در سایت «تغییر برای برابری» (سایت کمپین یک میلیون امضاء) و سایت «زنستان» (ارگان مرکز فرهنگی زنان) به تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب متهم کردند و پس از تعیین قرار وثیقه ای ١٠٠ میلیون تومانی، به خاطر نداشتن وثیقه به بند عمومی زندان اوین منتقل کردند. * حکم دادگاه تجدید نظر دلارام علی فعال حقوق زنان، فعال دانشجویی و عضو کمپین یک میلیون امضا تایید شد. بر اساس این حکم، محکومیت دلارام علی به مدت دوسال و شش ماه زندان و ده ضربه شلاق به علت شرکت در تجمع ٢٢ خرداد ١٣٨٥ در اعتراض به نقض حقوق زنان در قوانین جمهوری اسلامی در میدان هفت تیر، قطعی شد. * زهرا بنی یعقوب، پزشک ٢٧ ساله در بیست مهرماه به همراه نامزدش در پاركی در شهرهمدان توسط نیروهای ستاد امر به معروف و نهی از منكر دستگیر شد. پس از بازداشت ٤٨ ساعته او وقتی پدر و مادرش برای اطلاع از وضعیت دخترشان به همدان می روند ماموران خبر خودكشی زهرا را به آنها می دهند. * صبح روز سه شنبه ١٧ مهر ١٣٨٦ نیروهای امنیتی با مراجعه به منزل روناك صفازاده گرافیست و فعال در حوزه زنان و عضو انجمن زنان آذرمهر كردستان، پس از تفتیش منزل، وی را به بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج منتقل كردند. گفته می شود که نیروهای امنیتی برخوردی خشن و غیر قانونی هم با خانواده او داشته اند. * هانا عبدی یکی دیگر از فعالین حقوق زنان و کمپین یک میلیون امضا در کردستان در روز ١٤ آبان بازداشت شد. با امضای این بیانیه شما هم علیه خشونت و سرکوب زنان در ایران اعتراض کنید .

خاموشی جایز نیست

در تاریخ ٢٤ آوریل ٢٠٠٧، دادگاه انقلاب در تهران حکم سه سال زندان، شامل دوسال و نیم حبس تعلیقی و شش ماه زندان تعزیری برای پروین اردلان و نوشین احمدی خراسانی، دو چهره شناخته شده جنبش فمینیستی در ایران صادرکرد. دلیل صدور این احکام " تبانی و اجتماع جهت برهم زدن امنیت کشور" عنوان شده است . پروین اردلان و نوشین احمدی خراسانی سالهاست در جهت دفاع از حقوق برابر زنان قدم برداشته و قلم می زنند. آنان از جمله پایه گذاران کارزار تغییر برای برابری هستند که کمپین « یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیضآمیز» را به راه انداخته است. این کمپین که با استقبال بسیاری روبرو شده، با ارجاع به چند «میثاق بین المللی ضامن حقوق بشر ورفع تبعیض» که ایران در شمار امضا کنندگان آن قرار دارد، خواستار لغو تمامی قوانین تبعیض آمیزی است که زنان ایران را " نیمه انسان" تلقی می کند. پیگرد و حبس فعالان این جنبش هدفی جز به سکوت کشاندن این ندای حق طلبانه ندارد. لازم است یاد آوری کنیم که در روزهای گذشته دادگاه انقلاب اسلامی برای آزاده فرقانی، سوسن طهماسبی، شهلا انتصاری و فریبا داودی مهاجر نیز به دلیل فعالیت در جهت احقاق حقوق زنان، احکام زندان شامل حبس تعلیقی و تعزیری صادر کرده است. قطعا میتوان صدور چنین احکامی برای دیگر فعالان جنبش زنان را نیز پیش بینی نمود. امروز حکومت ایران با حمله به زنان "بدحجاب"، یعنی زنانی که به الگوی ایدئولوژیک حکومت اسلامی نه می گویند، می کوشد فضای ارعاب را گسترش داده و همراه با سرکوب جنبش دانشجوئی و مبارزات صنفی کارگران و معلمان، جنبش فمینیستی را هم هدف حمله پیگیر و مستمر خود قرار دهد. صدور حکم حبس برای پروین اردلان، نوشین احمدی خراسانی، آزاده فرقانی، فریبا داودی مهاجر، شهلا انتصاری و سوسن طهماسبی که جرمی جز دفاع از حقوق زنان ندارند، نشان دهنده عزم راسخ قدرت حاکم برای به سکوت کشانیدن زنان است. سرنوشتی که حاکمان می کوشند برای زنان حق طلب رقم زنند بار دیگر یاد آور این واقعیت است که موضوع احقاق حق زنان در مرکز مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی قرار دارد. از اینرو خاموشی در مقابل این احکام ناروا جایز نیست! ما امضا کنندگان ذیل، همه ی نیروهای آزادیخواه، مدافعین حقوق بشر و مدافع آزادی زنان را به اعتراض به این احکام و دستگیریها فرا می خوانیم. ما با مراجعه به نهادهای بین المللی خواهان لغو احکام حبس و تضمین آزادی و امنیت برای تمامی فعالان جنبش فمینیستی در ایران هستیم:

اطلاعيه مطبوعاتي جمعه ٧ دی ماه ١٣٨٦ عمادالدين باقي نبايد در زندان بماند گزارشگران بدون مرز نگران وضعيت سلامت روزنامه نگار زنداني است گزارشگران بدون مرز نگراني عميق خود را از وضعيت سلامت عمادالدين باقي روزنامه نگار و مدافع حقوق بشر اعلام مي کند. وی در تاريخ ٥ دی ماه بر اثر ناراحتي قلبي و عصبي به بيمارستان منتقل شد و روز بعد مجددا به زندان اوين بازگردانده شد. گزارشگران بدون مرز در اين باره اعلام مي کند "وضعيت نگاهداری عمادالدين باقي غير قابل قبول است. وی بيش از دو ماه در سلول انفرادی و در شرايط نامساعدی نگاهداری شده است. با توجه به وضعيت جسمي ايشان که در مدت بازداشت رو به وخامت گذاشته اشت و دو حمله قلبي نشان اين وخامت است، باور کردني نيست که عمادالدين باقي از بيمارستان دوباره به زندان انتقال يابد." عمادالدين باقي در پي دو حمله قلبي در تاريخ ٥ دی ماه از زندان اوين به بيمارستان قمر بني هاشم تهران انتقال يافت. خانواده و وکيل ايشان بعد از ٢٤ ساعت بي خبری و نگراني بالاخره در روز پنجشنبه توانستند با ايشان ملاقات کنند. صالح نيکبخت وکيل عمادالدين باقي به گزارشگران بدون مرز اعلام کرد که : " علت اصلي حملات عصبي و قلبي مجموعه فشار های عصبي ست که در طي مدت بازداشت و بازجويي و فضای بند ٢٠٩ بر ايشان وارد آمده است." آقای نيکبخت با تاکيد بر اقدام به موقع مقامات زندان برای نجات جان موکل اش اما معتقد است که " بروز مشکل و يا حمله ای ديگر برای آقای باقي مي تواند خطرناک تر باشد." عماالدين باقي در شبانگاه ٦ دی ماه مجددا به زندان اوين اما به بند عمومي ٣٥٠ انتقال يافته است. عمادالدين باقي، سردبير روزنامه های توقيف شده ی فتح و جمهوريت، رئيس انجمن دفاع از حقوق زندانيان و مدافع پيگير لغو مجازات اعدام در ايران از تاريخ ٢٢ مهرماه در زندان بسر ميبرد. وی از خرداد ١٣٧٩تا بهمن ١٣٨١ را نيز در زندان بسر برد و پس از آزادی از زندان با نوشتن مقالاتي در دفاع از آزادی بيان و تشکيل انجمن دفاع از حقوق زندانيان، فعاليت های خود را در دفاع از حقوق بشر در ايران دنبال کرد، اما بطور مداوم تحت فشار مقامات قضايي و امنيتي ايران قرار داشت . وی در سال ٢٠٠٥ نشان حقوق بشر را به پاس مساعدت های بشر دوستانه اش از کميسيون ملي حقوق بشر فرانسه را دريافت کرده بود. از سوی ديگر اجلال قوامي روزنامه نگار هفته‌‏نامه توقيف شده ی پيام مردم کردستان از تاريخ ٥ دی ماه به مرخصي استهلاجي آمده است. اين روزنامه نگار در سال ٨٤ و در زندان مبتلا به عفونت چشم شد که درطي مدت بازداشت اخير بيماريش تشديد شده بود. اجلال قوامي در ١ ۹ خرداد ماه از سوی شعبه‌ی اول دادگاه انقلاب سنندج، به سه سال زندان محکوم شد و در تاريخ ١٨ تيرماه پس از احضار به دادگاه دستگير و روانه زندان شد . با ١٣ روزنامه نگار و وب نگار زنداني، ايران بزرگترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه است گزارشگران بدون مرز انجمن بين المللي دفاع از روزنامه نگاران زنداني و آزادی مطبوعات بر مبنای اصل ١٩ اعلاميه جهانی حقوق بشر است برای اطلاعات بيشتر :

http://www.rsf.org/ http://www.rsf.org/ http://de.f270.mail.yahoo.com/ym/Compose?To=persan@rsf.org